To Πορτραίτο

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

    Πόσες μνήμες μπορούν να αναδυθούν μέσα από ένα πορτραίτο; Πόσα συναισθήματα καί πόσες κρυμμένες αλήθειες θα έρθουν στο φώς; Μπορεί ένα πορτραίτο να ''αποκαταστήσει'' τα λάθη του παρελθόντος καί να δώσει -μία δεύτερη- ευκαιρία σε έναν μεγάλο έρωτα να ανθίσει;
     Σήμερα διάβασα καί σας παρουσιάζω το νέο βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη με τίτλο ''Το Πορτραίτο''. Ένα βιβλίο βασισμένο σε αληθινή ιστορία,που ανήκει στην κατηγορία ιστορικού-κοινωνικού μυθιστορήματος.
    Το λάτρεψα από την πρώτη του έως καί την τελευταία του σελίδα. Όχι,απλώς με ''ρούφηξε'' μέσα στις σελίδες του αλλά ένιωσα σαν μία αφανής ηρωίδα που παρατηρούσα να λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα του βιβλίου μπροστά στα μάτια μου.
    Είναι το δεύτερο βιβλίο της που διαβάζω καί δηλώνω για ακόμη μία φορά μαγεμένη από την γραφή της. Την χαρακτηρίζει αυτή η λυρικότητα,που ούτε λίγη είναι,απλά καί μόνο για να υπάρχει αλλά ούτε καί σε υπερβολικό βαθμό με αποτέλεσμα να χάνεται το νόημα τελικά. Αντίθετα,μας βοηθάει να τα νιώσουμε όλα με μεγαλύτερη ένταση,ακόμη καί να ταυτιστούμε ως ένα βαθμό με τους πρωταγωνιστές. Σε αυτό,βέβαια,βοηθάει καί η χρήση ποιημάτων καί τραγουδιών από την συγγραφέα μέσα στο κείμενο. Νιώθει  ο αναγνώστης σαν να ζωντανεύουν όλα μπροστά του κι αντιλαμβάνεται ακόμα πιο έντονα το νόημα του βιβλίου,αφού η συναισθηματική φόρτιση είναι εμφανής. Όπως άλλωστε καί τα τόσα πολλά που βιώνουν καί νιώθουν οι πρωταγωνιστές του.
    Για μένα είναι ένα βιβλίο άρτιο καί σωστά γραμμένο,που διαβάζεται με μία ανάσα καί δύσκολα θα θελήσει κάποιος να το αποχωριστεί από τα χέρια του.
    Eπίσης,βρήκα πολύ αριστοτεχνική την κίνηση της συγγραφέως να ενώσει καί να παρουσιάσει παράλληλα το παρελθόν με παρόν καί να έχουμε τελικά μία ομαλή ροή στην εξέλιξη της πλοκής,απαλλαγμένη από περιττές επαναλήψεις καί τάσεις εντυπωσιασμού. Κι όλα αυτά δοσμένα σε σωστές δόσεις,χωρίς το ένα να υπερισχύει του άλλου.
    Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του βιβλίου είναι γραμμένο υπό την μορφή ημερολογίου,με έκανε να κατανοήσω καί να ''νιώσω'' πιο κοντά στους ήρωές του. Ήρωες απλοί καθημερινοί,με τα πάθη καί τις εμπειρίες της ζωής που τους στιγμάτισαν για πάντα καί τους έκαναν αυτό που είναι. Άψογα όλοι τους σκιαγραφημένοι καί τοποθετημένοι μέσα στην υπόθεση,όμοιοι με κρίκοι αλυσίδας που συγκρατεί ο ένας τον άλλον,κι αν τυχόν καί σπάσει ο ένας,θα χαθεί η ισορροπία.
    Μην ξεχάσω να σας πώ καί για την γλώσσα του βιβλίου. Αν καί απλή,διανθίζεται από την τοπική κρητική διάλεκτο,που μας μεταφέρει νοητά στην Κρήτη τόσο στο παρελθόν όσο καί στο παρόν,αλλά καί στην γαλλική γλώσσα που μας ταξιδεύει στο Παρίσι μαζί τους πρωταγωνιστές στο παρόν. Ίσως να γίνεται εσκεμμένα από την συγγραφέα για να μας δείξει την πάροδο του χρόνου καί την εξέλιξη των χαρακτήρων μέσα στα χρόνια.
    Ένα βιβλίο ύμνος στον έρωτα καί σε όλες του τις μορφές. Από τον έρωτα ανάμεσα σε έναν άντρα καί μία γυναίκα μέχρι τον έρωτα για την πατρίδα του καθενός.
    Κλείνοντας το βιβλίο,η πρώτη σκέψη μου ήταν πως η ζωή κάνει κύκλους καί αργά ή γρήγορα έρχεται εκείνη η ώρα που πλέον πρέπει να κλείσει αυτός ο κύκλος καί να ξεκινήσει ένας άλλος. Αυτό βέβαια,συνεπάγεται να έρθει καί η λύτρωση καί η δικαίωση των ηρώων.
    Θα μπορούσα να σας πώ πάρα πολλά ακόμη γι'αυτό το βιβλίο αλλά θα προτιμήσω να κλείσω κάπου εδώ την κριτική μου καί να σας προτρέψω να το διαβάσετε.
    Επιτρέψτε μου μόνο αυτό. Ο επίλογος του βιβλίου ήταν ένας από τους πιο ωραίους καί συγκλονιστικούς επιλόγους που έχω διαβάσει ποτέ σε βιβλίο.

Υ.Γ. 1. Όταν το πάρετε στα χέρια σας,ανοίξτε καί διαβάστε την σελίδα 253. Είναι από τα πιο αγαπημένα μου αποσπάσματα του βιβλίου.

Υ.Γ. 2. Αφήστε την συγκίνηση να σας ''παρασύρει'' καί το συναίσθημα να σας κατακλύσει.

Υ.Γ. 3. Υποστηρίζουμε Έλληνες συγγραφείς καί μικρούς εκδοτικούς. Θα βρείτε ''διαμάντια'' για να στολίσετε την βιβλιοθήκη σας.

                                                        Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                 ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τα φθινοπωρινά απογεύματα μια παράξενη θλίψη απλώνεται στα βουλεβάρτα. Το νερό της βροχής ξεπλένει ιστορίες και πόθους και όνειρα. Από την πλατεία Μαντελέιν μέχρι τον σιδερένιο Πύργο, ακούγεται αχνά ένα μονότονο τραγούδι.

Ποτέ δεν θα θυμόταν τι έγινε ακριβώς στη συνέχεια. Αισθάνθηκε μόνο μια υπόγεια ενέργεια να την τραβάει προς τα πίσω. Την ενέργεια μιας ψυχής που φώναζε: «Κοίτα με, πάμε μια βόλτα μαζί στη βροχή, να πιούμε, να γελάσουμε, ν’ αγκαλιαστούμε… Μου λείπεις τόσο κι ας μη σε ξέρω. Ο χρόνος ποτέ δεν φτάνει για ν’ αγαπήσεις και ν’ αγαπηθείς. Ο χρόνος πάντα υπερβάλλει. Τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα και μένει ακίνητος στο σύμπαν. Ας υπερβάλλουμε κι εμείς. Έλα κοντά μου».

Παρίσι. Μια βόλτα στη βροχερή Βαστίλη. Ένα τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα. Δυο άγνωστοι που το τέρας της βίας ενώνει για πάντα.

Αστράκι. Στην άλλη άκρη της Ευρώπης, σ’ ένα μικρό χωριό που δεν υπάρχει στον χάρτη της Κρήτης, η Σοφία, προσπαθώντας να ξεφύγει από τον εφιάλτη, ρίχνεται αντίστροφα στο ρέμα του χρόνου. Ανοίγει τις πόρτες της μνήμης. Με όχημα το πορτραίτο ενός άνδρα, ταξιδεύει στο παρελθόν, και στο καθρέφτισμά του αντικρίζει το μέλλον της.

Με μια συγκινητική εξιστόρηση, μέσα απ’ τα μάτια ενός παιδιού, αναβιώνει τα χρόνια της Κατοχής, της πείνας, του ξενιτεμού. Ζει τον απαγορευμένο έρωτα του Γιώργη για την Καλλιόπη και παίρνει ένα πολύτιμο μάθημα. Ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει μετανάστης. Κανένας τόπος και κανένας πόλεμος δεν είναι ικανός να ξεριζώσει από την καρδιά του την αγάπη για ό,τι αφήνει πίσω του. Όλη του τη ζωή επιστρέφει «σπίτι». Γιατί το σπίτι είναι δέρμα. Ξύνεις σοβά και βρίσκεις φλέβες. Φωτογραφίες αγκαλιά με το καρφί στον τοίχο. Χαρές και λύπες στο μπαούλο και λόγια ανομολόγητα στη φυλακή του αίματος.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΦΡΑΓΚΙΑΔΟΥΛΑΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΝΟΗ