Όταν οι μάγισσες δακρύζουν

Γράφει η Κυριακή Γανίτη(Dominica Amat)

   Έλεγα πως θα προσπαθήσω να το διαβάσω σε δύο μέρες για να το απολαύσω παραπάνω. Διέψευσα όμως τον εαυτό μου πανηγυρικά,κι αυτό γιατί δεν μπορούσα να του ''αντισταθώ'' καί το τελείωσα μέσα σε λίγες ώρες. Ο λόγος για το νέο βιβλίο της συγγραφέως κυρίας Εύας Καραδημήτρη με τίτλο ''Όταν οι μάγισσες δακρύζουν''.
    Ένα βιβλίο που κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί κόσμημα για την βιβλιοθήκη σας. Όχι μόνο γιατί διακρίνεται από την καλή,σωστή του γραφή αλλά καί για το νόημα που θέλει να ''περάσει'' στους αναγνώστες μέσα από την ιστορία που αποτυπώνεται στις σελίδες του.
  Ποιό το νόημά του,κατά την δική μου άποψη; Μα φυσικά ο ύμνος στην γυναικεία φύση. Στην δύναμη καί στην ''μαγεία'' που διαθέτουν όλες οι γυναίκες ανεξαιρέτως. Από τις απλές καθημερινές γυναίκες έως εκείνες που λειτουργούν ως σύμβολα καί θεές. Σε αυτό που πηγάζει από μέσα τους καί τις κάνει ξεχωριστές κι εντέλει αποτυπώνεται σε όλη την φύση γύρω μας. Πολύ πιθανόν αυτή να είναι η αιτία που δεν τις κατανοούν καί μένουν ως ένα ανεξιχνίαστο,διαχρονικό μυστήριο για το ανδρικό φύλο.
    Παραπάνω αναφέρθηκα στην καλή καί σωστή του γραφή. Είναι ένα στοιχείο που εμμένω πολύ όταν διαβάζω ένα βιβλίο. Λένε ότι το συναίσθημα υπερισχύει της γραφής ή το αντίθετο,για να είναι καλό ένα βιβλίο. Εγώ,πάλι,πιστεύω ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός καί των δύο. Αυτό το πετυχαίνει στον απόλυτο βαθμό η συγγραφέας μέσα στην πλοκή. Η ορθή χρήση της γλώσσας,οι εξαιρετικές περιγραφές καί εικόνες,η έλλειψη περιττών επαναλήψεων καί βερμπαλισμών,όλα στο σύνολο βοηθούν τόσο για την ομαλή καί στρωτή εξέλιξη της υπόθεσης αλλά καί της ανάδειξης των χαρακτήρων των ηρώων καί την πληθώρα των συναισθημάτων που βιώνουμε μαζί τους κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
    Οι πρωταγωνιστές ή πιο σωστά οι πρωταγωνίστριες του βιβλίου είναι κυρίως γυναίκες διαφόρων ηλικιών καί καταγωγής. Παρ'όλα αυτά η συγγραφέας κατάφερε επιτυχώς να αναδείξει την καθεμία καί να μπεί στον ψυχισμό της. Από τα μικρά κορίτσια που βιώνουν την απώλεια καί τον πόνο μέχρι την ηλικιωμένη γυναίκα που ζητά συγχώρεση.
    Δεν ξέρω αν εμείς οι γυναίκες είμαστε ''μάγισσες'' ή όχι,αλλά ξέρω πως όση δύναμη σωματική ή ψυχική μπορεί να διαθέτουμε,κάποια στιγμή λυγίζουμε καί δακρύζουμε. Ίσως αυτός να είναι κι ένας από τους λόγους που πολλοί φθονούν ή ζηλεύουν τις γυναίκες.
   Εγώ δήλωσα συγκλονισμένη με αυτό το βιβλίο από την ημέρα της βιβλιοπαρουσίασης καί τώρα που το διάβασα,ξέρω πως θα μείνει πολύ καιρό νωπό στην μνήμη μου.
     Σας το προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη να το διαβάσετε. Θα αγαπήσετε καί θα θαυμάσετε ακόμα περισσότερο της γυναίκες.
                                                          Καλά σας αναγνώσματα!

                                                                   ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Τα μάτια μου είχαν σφαλίσει τη στιγμή που είδα τον θάνατο· είχε έρθει νωρίς ο κακορίζικος, μα όχι για μένα, κι όμως εμένα θανάτωσε. Γιατί, όπως λένε, ο θάνατος είναι μια σκληρή αλήθεια και η ζωή ένα όμορφο ψέμα. Αυτό εξάλλου μου είχε αποδείξει η ζωή. Μα είχα μέλλον μπροστά μου, ήμουν μόλις είκοσι ετών. «Η ζωή έχει πάντα ανατροπές, ποτέ δεν ησυχάζει. Θα σε τσιγκλάει εκεί που δεν το περιμένεις, μα να χαμογελάς για να ξορκίσεις το κακό, να το κοροϊδεύεις, κι εκείνο μόνο ανεπαίσθητα θα σε αγγίζει», έλεγε η γιαγιά μου. Παιδί ήμουν ακόμη, αλλά δεν το λησμόνησα. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Μας ξερίζωσαν απ’ τον τόπο μας, ρήμαξαν το σπιτικό, την οικογένειά μας.

Σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό του Πηλίου η κυρα-Φιλιώ με τις δυο κόρες της, Λουίζα και Βαλεριάνα, στιγματίζονται ως μάγισσες. Η μικρή κοινωνία του χωριού δείχνει έντονα την αποστροφή της στα πρόσωπά τους. Ένας αδιάφορος πατέρας, ένας παλιός μύθος κρυμμένος χρόνια κάτω απο τη γη και η αλήθεια που κουκουλώνεται απο οικεία πρόσωπα που σιωπούν. Ένας απρόσμενος θάνατος θα φέρει την ανισορροπία στις ζωές των δύο αδελφών που θ’ αναγκαστούν να επιλέξουν διαφορετικά μονοπάτια. Η πορεία των χρόνων τις φέρνει αντιμέτωπες με μια σκληρή αλήθεια που ποτέ δεν φαντάζονταν.


Ένα ταξίδι από τα γραφικά χωριά του Πηλίου μέχρι τα Αναφιώτικα της Αθήνας. Ένα βιβλίο γι’ αυτό που ο άνθρωπος ορίζει ως τύχη, μοίρα, γραφτό ή κάρμα και πεπρωμένο.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΥΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΝΟΗ